سید عبدالواحد موسوی لاری، عضو مجمع روحانیون مبارز گفت: آقای دعایی شدیدا ارادتمند امام بود و تصنعی و کاسبکارانه نبود. یعنی این طور نبود که به امام نزدیک شود تا به پول، قدرت و مکنتی برسد. زمانی به امام وصل شد که ارتباط با امام منجر به زندان، شکنجه و در به دری بود. دوم اینکه آقای دعایی چه زمانی که در نجف شبه تبعید بود و آن طوری زندگی می کرد، چه سال 59 تا 1401 که نماینده مجلس و نماینده امام و رهبری بود، از نظر شرایط زندگی عوض نشد.