از زمان انقلاب ۱۳۵۷، ایران به صورت یکپارچه تلاش کرده است تا بر خاورمیانه تسلط یابد و ایالات متحده و اسرائیل را بیرون براند. تهران در تمام این مدت تلاش کرده دولت‌های عربی منطقه را با شورش درگیر براندازی کند و همزمان یک کارزار مسلحانه بی امان علیه ایالات متحده و اسرائیل به راه انداخته است. این اهداف اکنون تغییر نکرده اند، اما به نظر می‌رسد ایرانی‌ها استراتژی کلان خود را به شکلی اساسی تغییر داده اند. ما هرگز درباره این موضوع نمی‌توانیم مطمئن باشیم، زیرا تصمیم گیری در این کشور همیشه مبهم است، اما به نظر می‌رسد ایران ناگهان متوجه شده است که «هویج» (هویج و چماق یا Carrot and stick اشاره دارد به سیاست ارائه تشویق و تنبیه برای گرفتن رفتار مطلوب از طرف مقابل. یا به عبارتی به معنی سیاست تهدید و تحبیب به کار می‌رود) می‌تواند ابزار مفیدی برای سیاست خارجی باشد.