هدف از جلسه توجیهی او، زمینه سازی برای حمله به کامبوج بود؛ اما اولین سوال درباره خاورمیانه بود. کیسینجر با اشاره به خطر تقابل ابرقدرت ها در آنجا به «یک پایگاه رزمی شوروی در مصر» اشاره کرد که خطری را ایجاد می کرد [مبنی بر این] که شرق مدیترانه ممکن است به دریاچه شوروی تبدیل شود و سپس گفت: «ما تلاش می کنیم به گونه ای به راه حل دست یابیم که رژیم های میانه رو تقویت شوند نه رژیم های رادیکال. ما تلاش می کنیم حضور نظامی شوروی را دفع کنیم البته نه مستشارانش بلکه خلبانان جنگی و نیروهای رزمی اش را، پیش از آنکه کاملا مستقر شوند.»

استفاده کیسینجر از کلمه «دفع» توفانی از انتقاد - البته نه فقط از سوی راجرز که آن را تلاشی عمدی برای خراب کردن ابتکار عمل آتش بس خود می دانست- به راه انداخت. کیسینجر بعدها به من گفت که این یک کلمه انتخابی نابجا - محصول بی تجربگی او در جلسات توجیهی- بود که نیکسون قبلا او را از استفاده از آن به خاطر لهجه آلمانی اش منع کرده بود. بااین حال، او تاکید کرد که اگر نیکسون با این مفهوم احساس ناراحتی می کرد، آن را به کار نمی برد، چه، آنها قبل از جلسه مدتی درباره آن بحث کرده بودند. چهار روز بعد، در یک جلسه توجیهی دیگر، کیسینجر تلاش کرد آن بیانیه را با تمام جزئیات مرتبط در نظر بیاورد.

بااین حال، او با اشاره به اینکه بهتر بود از «عبارتی تر و تمیزتر» استفاده می کرد، اعلام کرد که برآوردی منصفانه از آن چیزی بود که ایالات متحده در تلاش برای دستیابی به آن بود: «من فکر می کنم که شوروی ها متوجه می شوند که اگر حضور نظامی خود را گسترش دهند، به نقطه ای خواهند رسید که باید از سوی اسرائیل به چالش کشیده شوند. اسرائیلی ها نمی توانند بی حرکت گوشه ای بنشینند و به تدریج صدایشان خفه شود... دوم اینکه، در مقطعی از حضور شوروی در خاورمیانه، نیروهای بومی عرب وجود خواهند داشت که دلایل خاص خود را دارند که یک استعمارگری را جایگزین نوع دیگری از استعمارگری نکنند.»

کیسینجر پیش از این از هر دو مورد کاملا آگاه بود. در چهار روز میان این دو جلسه توجیهی، پیش تر آشکار شده بود که شوروی ها پایگاه های موشکی خود را به کرانه غربی سوئز تحت پوشش گشت های هوایی شوروی نزدیک تر می کردند. اگر موفق به استقرار آنها در آنجا می شدند، توانایی اسرائیل را برای استفاده از نیروی هوایی در راستای محافظت از نیروی زمینی اش به خطر می انداختند که مواضع ثابتی را در امتداد ساحل شرقی اشغال کرده بود. بنابراین اسرائیل بارها به سامانه های موشکی حمله کرد؛ اما بدون موفقیت و چندین فانتوم خود را در این فرآیند از دست داد. نیکسون در یک ژوئیه با هشدار عمومی به شوروی پاسخ داد که تصور او از تامین مجدد و خاموش هواپیما برای اسرائیل را از بین برد. او با اشاره به اینکه تدارکات تسلیحات شوروی تهدیدی برای برهم زدن توازن قوا در منطقه است، هشدار داد که به محض وقوع آن، «ما آنچه را که لازم است برای حفظ قدرت اسرائیل در مقابل همسایگانش انجام خواهیم داد.»

در 25 و 27 ژوئیه، جنگنده های میگ21 به خلبانی نیروهای شوروی وارد حریم هوایی تحت کنترل اسرائیل در سوئز شدند و با هواپیماهای اسرائیلی در آنجا درگیر شدند. در 30 ژوئیه، دوازده میگ بار دیگر با فانتوم های نیروی هوایی ارتش درگیر شدند. این بار در یک حرکت جسورانه، خلبانان نیروی هوایی ارتش اسرائیل در مسیر میگ های شوروی کمین کردند و چهار فروند از این میگ ها را سرنگون کردند و سه خلبان شوروی کشته شدند. یک هفته بعد، شوروی هم یک عملیات ضد کمین انجام داد و دو میراژ اسرائیلی IIICs را سرنگون کرد. ما می دانیم که کیسینجر درباره این حوادث و بده بستانی که 6ماه بعد در 11دسامبر1970 رخ داد، چه احساسی داشت زمانی که «موشه دایان»، وزیر جنگ اسرائیل، در دفتر کار کیسینجر در کاخ سفید با او ملاقات کرد (شرح این گفت وگو فقط در آرشیو اسرائیل وجود دارد). تا آن زمان کیسینجر توانسته بود حق سکونت در این اتاق بزرگ را که روبه روی خیابان و در گوشه شمال غربی «وست وینگ» [بال غربی] قرار دارد، تضمین کند.

این قسمت با پنجره های بزرگ فرانسوی در ضلع شمالی و غربی آن مملو از نور طبیعی بود. مبلمان آن مربوط به دوران قدیم آمریکا بود؛ اما روی دیوارها، کیسینجر نقاشی های بزرگی از یک نقاش انتزاعی نیویورکی، یک سوسیال رئالیست روسی و یک کتیبه نویس چینی آویزان کرده بود. دایان می خواست بداند درصورتی که اسرائیل وارد تقابل دیگری با شوروی بر فراز کانال سوئز شود، آمریکا چه واکنشی نشان خواهد داد. کیسینجر در پاسخ، به شوخی از دایان پرسید که آیا ساقط کردن میگ های شوروی تصادفی بوده یا نه؟ دایان محاسبه ای را که در پس تصمیمش برای «پاک سازی حریم هوایی بر فراز کانال» بود، توضیح داد و تاکید کرد که تصادفی نبود و درصورتی که شوروی ها بار دیگر او را تحریک کنند، این کار را انجام خواهد داد سپس کیسینجر را تحت فشار قرار داد تا بگوید ایالات متحده چگونه پاسخ خواهد داد. کیسینجر به دایان گفت: «تنها امید شما این است که بسیار جسور باشید.

آنها هرگز نباید فکر کنند که متزلزل هستید... اگر هرازگاهی ضربه ای سخت به آنها وارد نکنید، آنها شما را از نفس خواهند انداخت.» کیسینجر افزود که متعجب شده که چرا هنوز اسرائیل پایگاه های SAM شوروی را نابود نکرده است. درحالی که کیسینجر اقدام نظامی جسورانه اسرائیل را در راستای خدمت به تئوری خود درباره چگونگی تشدید معضل شوروی در این منطقه تشویق می کرد، اما راجرز همچنان ابتکار آتش بس خود را دنبال می کرد. در کمال تعجب همه، ناصر در 22ژوئیه1970 آن [آتش بس] را پذیرفت. به ناچار، اکنون فشارها بر اسرائیل قرار گرفت تا آتش بس را بپذیرد که این امر در 31ژوئیه و پس از دریافت نامه تضمین نیکسون درباره مسائل مربوط به «وضعیت نهایی» رخ داد. به نظر می رسد در پذیرش آتش بس، هر دو طرف به شرایط میدان جنگ پاسخ می دادند. اسرائیل تمام تلاش خود را برای جلوگیری از حرکت گردان های SAM به منطقه کانال سوئز انجام داد؛ اما نیروی هوایی اسرائیل در این تلاش ناکام ماند و در این فرآیند و در فاصله مه تا اوت1970 حدود 21جنگنده خود را از دست داد.

منبع خبر : https://donya-e-eqtesad.com/